Контактная информация
Сафарбаркунии кобилиятхо
Инсон қобилиятҳои худро он вақт дарк мекунад, ки агар кӯшиш кунад онҳоро нишон диҳад. (Санека Младший) Як одами бой будааст. Ва ӯ як духтари зебое
Корро аз кучо бояд огоз кард?
Тақдири худро худат роҳбарӣ кун, вагарна каси дигар бо он машғул мешавад. (Ноел Тичи) Сараввал бояд идора кардани пули камро ёд бигиред, то он даме,
Хикояи тамсили (22)
Ҳикояи тамсилӣ №22. Падар бо писараш аз мусофират бармегарданд. Онҳо бо воситаи қатора меоянд. Ҳангоме, ки ба яке аз кабинаҳои қатора ворид шуданд, дар он
Хикояи тамсили (21)
Ҳикояи тамсилӣ №21. Устоде ба талабагон коғазеро, ки ба он нуқтае гузошта шуда буд, нишон дод ва гуфт: “Чиро мебинед?” Якумин гуфт: -Ман нуқтаеро мебинам.
Хикояи тамсили (20)
Ҳикояи тамсилӣ №20. Шогирде ба назди устодаш омад ва гуфт: – Устод ман барои он, ки соҳиби чизе шавам, бисёр хондам, саъй намудам, аммо бенатиҷа.
Хикояи тамсили (19)
Ҳикояи тамсилӣ №19. Устоде вориди синфхона мешавад, ки дар даст зарфи шишагӣ дошт. Он зарф лабрези об буд. Устод аз шогирдон пурсон шуд, ки агар
Хикояи тамсили (18)
Ҳикояи тамсилӣ №18. Марде дар ширкати сохтмоние кор мекарду хонаи истиқоматӣ надошт. Вақте, ки пиронсол шуд хост, ки ба нафақа барояд ва аз роҳбари корхона
Хикояи тамсили (17)
Ҳикояи тамсилӣ №17. Шахсе баҳри иҷрои кори муҳиме ба хиёбони шаҳр баромад, дид, ки дар канори роҳрав нобиное ором нишаставу дар наздаш қуттие гузоштааст ва
Хикояи тамсили (16)
Ҳикояи тамсилӣ №16. Як ҷавонмарде назди хирадманд меояд, ба амалҳои норавои худ иқрор мешавад ва мегуяд: -Ман дар назди одамон туро ғайбат кардам. Аз ту
Хикояи тамсили (15)
Ҳикояи тамсилӣ №15. Як писарбачае тақрибан 7-8 сола ба тарабхона меояд. Пешхизмат назди ӯ ҳозир мешавад. Писарак аз ӯ мепурсад: -Яхмоси шоколадӣ доред? -Албатта. -Чанд